به گزارش مشرق، یک روز از پایان «گاندو» می‌گذرد اما هنوز در حیاط پاستور ولوله‌ای به پاست یا مسئول دفتر ریاست جمهوری و یا به کنایه وزیر امور خارجه، صدای گاندو را وارونه اعلام می‌کنند. اما واقعاً چرا آنقدر به این سریال تلویزیونی حمله می‌شود؟ آیا واقعاً همان‌طور که آقای ظریف می‌گویند دولت پولی ندارد فیلم سینمایی یا سریال تلویزیونی تولید کند و یا صداوسیما به دولت میدان نمایش نمی‌دهد.

در این زمینه:

فیلم/ انتقاد تُند رییس‌دفتر روحانی از گاندو

علی مطهری: سریال گاندو تخیلی بود!

ولی دولت هم فرصت آنتنی فراوانی برای توضیح کارهای خود داشته و دارد و هم بارها رسانه‌ملی فضایی در اختیار دولتمردان قرار داده تا سناریوهای نمایشی‌شان را در قاب تلویزیون به تصویر بکشند.

البته «گاندو» تمام و کمال روی آنتن نرفت همان طور که جواد افشار به این نکته اشاره می‌کند. او می‌گوید: "افسوس خوردم اجازه ندادند واو به واو این کار پخش شود و همه «گاندو» به نمایش درآید." اما اتفاق خوب در جریان این سریال تلویزیونی نظر و دیدگاه همه سلیقه‌ها و افکار متفاوت بود که همه درباره «گاندو» صحبت کردند به تعبیر افشار، «ضدگاندوها» هم «گاندو» را دیدند.

برخلاف صحبت‌های چند وقت گذشته سخنگوی دولت که هیچ کاری با «گاندو» نداشته‌اند بنابر گفته‌های جواد افشار، بخش‌هایی از «گاندو» حذف شد. به واقع مردم با سانسور واژه دولت به وضوح مواجه شدند؛ سریالی که موجبات گردهمایی مردم را پای تلویزیون فراهم کرد. این کار اقشار و اندیشه‌های مختلف و افکار متضاد در راستای یک مطالبه به حق مردمی همسو کرد. این یک دستاورد بزرگ رسانه‌ای به حساب می‌آید.

جالب است جواد افشار هم به این نکته اشاره کرد:‌ "اندیشه‌ها و جناح‌های متضاد کار را دوست داشتند و احساس می‌کردند یک شفافیت بدون غرض‌های سیاسی و گرایش‌های جناحی به عنوان یک مطالبه مردمی و نظام شکل می‌گیرد و برای ما دستاورد بزرگی محسوب می‌شود."

حاشیه‌ها از ایستگاه تبادل جیسون رضائیان یا کاراکتر آن در گاندو «مایکل هاشمیان» بیشتر شد. گویا به مذاق برخی خوش نیامده که محمدِ گاندو به مایکل هاشمیان دست نداده یا حاشیه‌های دیگری که کماکان در فضای مجازی دست به دست می‌شود. همان‌طور که چندی پیش سیدعباس موسوی سخنگوی وزارت خارجه بعد از صحبت‌های محمدجواد ظریف واکنش نشان داد و گفت آنچه درباره وزارت خارجه یا شخص وزیر یا همکاران ما نشان می‌دهند انطباق با واقعیت ندارد. اگر به ما می‌گفتند اسنادی است و ما اسناد را به آن‌ها می‌دادیم تا فیلم واقعی‌تر باشد.

امروز یک بار دیگر این هجمه‌ها به گونه‌ای دیگر از زبانِ محمود واعظی رئیس دفتر رئیس‌جمهور مطرح شد. او گفت: گاندو را ندیدم اما مردم و مسئولان تماس گرفتند و گلایه کردند که سناریوسازی می‌شود. ما عادت کردیم که در برنامه‌های مختلف صداوسیما برخورد جناحی و حزبی نسبت به دولت وجود داشته باشد. اینکه سریالی ساخته می‌شود مشکلی نیست اما خب وقتی نویسندش می‌گوید ۸۰ درصدش تخیل است، این چه معنی می‌دهد؟ سوال ما این است که چرا حقیقت را به مردم نمی‌گویند. چرا ذهن مردم را به موضوعات مختلف مشغول می‌کنند؟

البته قبل از او، ظریف هم گفته بود تلویزیون نگاه نمی‌کند و امروز هم دوباره در جمع خبرنگاران با کنایه گفت ما اقداماتی انجام می‌دهیم اما پول نداریم کار تبلیغاتی بسازیم.

یک توصیه به این دوستان که اتفاقاً جزو مسئولین تأثیرگذار هم هستند لازم است کارهای نمایشی را ببینند و روایت‌ها را به خوبی دنبال کنند و بعد اظهارنظری درباره واقعیت یا عدم واقعیت آن داشته باشند. و در وهله بعدی بدانند «گاندو» یک اثر نمایشی است و نه مستند واقعی! که اگر این اتفاق قرار بود بیفتد حتماً جواد افشار مستندهای واقعی این اتفاق را نشان می‌داد. کاری که در پنج‌شنبه شب از تلویزیون پخش می‌شود و مردم هم با صحنه‌های واقعی جیسون رضائیان مواجه می‌شوند. آن‌وقت باید دید دوباره شاهد این هجمه‌ها هستیم یا خیر.

از طرفی هم شبکه‌های خارجی مثل بی‌ان‌سی و بی‌بی‌سی به دنبال فرافکنی هستند و بر موج دولت سوار شده‌اند تا بتوانند جلوی ساخت کارهای استراتژی در سینما و تلویزیون را بگیرند یا به‌گونه‌ای ترس و لرز به جان فیلمسازان و مدیران مربوطه بیندازند تا گاندوهای دیگری ساخته نشود. حتی در جریان واکنش واعظی رئیس دفتر رئیس‌جمهور نوشته‌اند براساس گزارش‌های ارائه‌شده، مطالب دروغ و تهمت در سریال گاندو بسیار زیاد است. در جلسه امروز دولت به رئیس سازمان صداوسیما در مورد این سریال تذکر داده شده است.

دولت و مسئولین و بخش‌های مختلف این حق را دارند که روشنگری کرده یا شکایت کنند. این‌ها اگر واقعی باشد و چنین اظهارنظرهایی داشته‌اند فضای استراتژی در سریال‌سازی و کارهای سینمایی باید به ورطه فراموشی برود تا عده‌ای خاص اتفاقا در میان دولتمردان ناراحت و آزرده نشوند.